Archiv für Autobahn- und Straßengeschichte

Geschichte & Verwaltung | Historie & Gegenwart

Republik Polen   Gdańska autostrada - ostatnie ślady

Krótka prezentacja ostatnich śladów "gdańskiej autostrady" w chwili pisania tego artykułu częściowo jest już nieaktualna. Dlatego niektóre zdjęcia przedstawiają obiekty w stanie jaki obecnie (to jest w roku 2022) już nie istnieje lub wygląda zupełnie inaczej.

Numeracja przepustów - według wykazu z części poprzedniej.,
Niebieskie strzałki - wskazują kierunek nurtu cieków wodnych..

Krótki i ogólny opis pozostałości po "gdańskiej autostradzie" w kierunku południowym:.

  1. Wykop i przepust nr 1
     
    1. Wykop ziemny, którego dawne rozmiary i zasięg pokazuje fragment mapy topograficznej w prawym górnym rogu.
    2. Przepust numer 1 na cieku wodnym o nazwie potok Siedlicki . Jego szerokość w wersji oryginalnej wynosiła około 120 metrów. Obiekty widoczne z lewej strony wlotu i prawej strony wylotu są współczesne - więc z oryginalnym przepustem nie mają nic wspólnego.
       
      Bild1
      Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

       
  2. Przepust numer 2
     
    Znajduje się na małym polnym cieku wodnym bez nazwy w południowych okolicach obecnej ulicy Kartuskiej. Ma orientacyjną szerokość 60 metrów. Czołowa ściana wylotu jest prawdopodobnie zniszczona.
     
    Bild2
    Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

     
  3. Przepust numer 5
     
    Znajduje sie na cieku wodnym o nazwie potok Oruński. Z orientacyjnych pomiarów wynika, że przepust przebiegający pod kątem 45 stopni miał około 110 metrów długości. Pierwotnie powstał na otwartej przestrzeni ale obecnie jest pośród gęstych krzewów i zarośli. W roku 2001 przepust uległ zatkaniu i od tego momentu potok opływa przepust od strony południowej omijajac niewielkie rozlewisko wody jaki utworzyło sie u wylotu przepustu i stary kanał odpływowy. Rozlewisko to częściowo podmyło końcowy odcinek przepustu powodujac jego osiadanie, a sam wylot z nieznanej długości fragmentem - odpadł i utonął w jego toni.
     
    Bild3
    Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

     
  4. Przepust numer 7
     
    Znajduje się na cieku wodnym o nazwie potok Kowalski. Ma około 35 metrów szerokości i wbrew pozorom jest trudny do sfotografowania. Wlot przepustu po stronie zachodniej porasta bagienna trzcina, natomiast ścianka czołowa jego wylotu jest zatopiona przez wodę potoku prawie do jej górnej krawędzi.
     
    Bild4
    Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

     
  5. Przepust numer 8
     
    Jest to jedyny oryginalny przepust "gdańskiej autostrady" jaki wykorzystano we współczesnym projekcie Zachodniej Obwodnicy Trójmiasta (ZOT) - obecnie droga ekspresowa S6. Znajduje się na lokalnym cieku wodnym o nazwie potok św. Wojciecha i ma około 45 metrów szerokości. Droga S6 nie przebiega po nim symetrycznie - po stronie wschodniej podstawa jej nasypu znajdowała się około 10 metrów od oryginalnego wylotu przepustu. Teren pomiędzy tymi punktami jest pasem nawiezionej i wyrównanej ziemi, której poziom znajduje się znacznie niżej od poziomu drogi S6 (jak na fotografii). Wlot przepustu po stronie zachodniej znajduje się na linii podstawy jej nasypu.
     
    Bild5
    Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

     
  6. Przepust numer 9
     
    Przepust o orientacyjnej szerokości 75 metrów znajdował sie na niewielkim polnym cieku wodnym bez nazwy. Jego wylot znajdował się około 25 metrów od podstawy nasypu ZOT (obecnie S6). W roku 2010 przepust ten został zlikwidowany w związku z budową w tym miejscu nowego bezkolizyjnego skrzyżowania dróg ekspresowych S6 i S7. Zdjęcia ilustracji 6 przedstawiają początkowy etap jego likwidacji w ramach przygotowywania terenu pod budowę tego skrzyżowania.
     
    Bild6
    Foto: © Krzyszof Wasilewski (2010),  mapa - © Open Street Maps (2022)

     
  7. Ślady ziemne niewidoczne z poziomu ziemi
     
    Bild7
    Dalszy ciąg prac jest czasem widoczny w sprzyjajacych warunkach i czasie na współczesnych zdjeciach satelitarnych i lotniczych. Rzadko widać je na nich w całości i wyraźnie - jak na ilustracji przykładowej. Najszerszy punkt słabo widocznego dużego kolistego rozszerzenia przecina polny ciek wodny bez nazwy. Jest to miejsce dla przepustu numer 10 , którego w tym miejscu jednak nie ma. Obecnie brak jakichkolwiek śladów związanych z jego istnieniem lub budową - ta kwestia wymaga wyjaśnienia.
     
    ←  © Nokia Maps (2014)
     
  1. Ślady ziemne widoczne z poziomu ziemi.
     
    Bild8
    Największe skupisko zachowanych pryzm ziemi znajduje się obecnie w lesie położonym na połudne od rzeki Radunia (obszar zaznaczony na zielono). Pierwotnie omijały one o wiele mniejszy obszar tego lasu od strony południowo-wschodniej. Z czasem jednak jego obszar stopniowo powiększał się do rozmiarów znanych obecnie - jednocześnie pochłaniając te ślady. Obecnie są to więc porośnięte trawą i krzakami kopce ziemi zajdujące się między drzewami. Pozostałych widocznych na mapie poza jego obszarem już nie ma. Potencjalny ich poszukiwacz bezpośrednio w terenie nie zobaczy już niczego. Nie wszystko jest jednak stracone - wbrew temu co może się wydawać - dalszy ciąg prac wciąż jest widoczny. Trzeba tylko zmienić punkt widzenia i wykazać się pewną porcją cierpliwości.
     
Bild9
  1. Węzeł typu "koniczyna"
     
    Najlepiej widoczne ślady po ziemnych pracach przygotowawczych nad skrzyżowaniem typu "koniczyna" znajdują się na szlaku RAB Berlin-Królewiec w okolicach wsi Będzieszyn. Były to dwa rzędy pryzm ziemnych, które na odcinku między niebieskimi kropkami pochłonęła współczesna zabudowa wsi. Dalej w kierunku zachodnim ciągi te rozszerzają się i kończą w miejscach oznaczonych kropkami czerwonymi. Charakter tych prac zdradza przygotowania do budowy nasypu z wyrażnym punktem przejścia autostrada-skrzyżowanie typu "koniczyna". Nieznana jest data ani pełny zakres prac nad tym obiektem - wymaga to dalszych badań i materiałów archiwalnych.
     
    Bild10
    Oznaczenia na mapie: Piotr Zembrzuski

     

Oryginalny tekst, mapy, oznaczenia i układ: Piotr Zembrzuski
Fotos: © Krzyszof Wasilewski (2010)
Edycja techniczna: Reiner Ruppmann (Köln, 2022)